Tandarts

Een tandarts, ook bekend als kaakchirurg, is een chirurg die is gespecialiseerd in tandheelkunde, de diagnose, preventie en behandeling van ziekten en aandoeningen van de mondholte. Het ondersteunende team van de tandarts helpt bij het verlenen van mondzorgdiensten. Het tandheelkundig team omvat tandheelkundige assistenten, mondhygiënisten, tandtechnici en orthopedie.

Geschiedenis tandartsen

Zowel in China als in Frankrijk waren de kappers de eerste mensen die tandheelkunde uitvoerden. Ze zijn onderverdeeld in 2 verschillende groepen: gilde van kappers en kappers. De eerste groep, de gilde kappers, is opgericht om meer opgeleide en gekwalificeerde kaakchirurgen van kappers te onderscheiden. Gildekappers werden opgeleid om complexe operaties uit te voeren. De tweede groep, de lay-kappers, was gekwalificeerd om regelmatig hygiënische diensten te verlenen, zoals scheren en tandenextractie, alsmede basishandelingen. In 1400 maakte Frankrijk echter decreten die kappers verbieden alle soorten chirurgie te beoefenen. Zowel in Duitsland als in Frankrijk werden van 1530 tot 1575 publicaties gepubliceerd die volledig gewijd waren aan de tandheelkunde. Ambrose Pare, vaak bekend als de vader van de chirurgie, publiceerde zijn eigen werk over het juiste onderhoud en de behandeling van tanden. Ambrose Pare was een Franse kapperchirurg die tandheelkundige zorg verrichtte voor meerdere Franse monarchen. Hij wordt vaak gecrediteerd met het hebben van de status van kapperchirurg.

In de jaren 1840 werden ’s werelds eerste tandheelkundige school en nationale tandheelkundige organisatie opgericht. Samen met de eerste tandheelkundige school kwam de oprichting van de Doctor Dental Surgery degree, vaak aangeduid als een DDS-diploma. Als reactie op de toename van nieuwe tandartsen en tandheelkunde werd de eerste tandartspraktijk opgericht om de tandheelkunde te reguleren. In de Verenigde Staten vereiste de First Dental Practice Act dat tandartsen elk specifiek medisch examen voor staten moesten doorlopen om tandheelkunde in die bepaalde staat te oefenen. Omdat de tandheelkundige handeling echter zelden werd toegepast, hebben sommige tandartsen zich niet aan de wet gehouden. Vanaf 1846-1855 werden nieuwe tandtechnieken uitgevonden, zoals het gebruik van esteranesthesie voor chirurgie en de samenhangende goudfoliemethode waardoor goud op een holte kon worden aangebracht. De American Dental Association werd opgericht in 1859 na een ontmoeting met 26 tandartsen. Rond 1867 werd de eerste aan de universiteit verbonden tandheelkundige school opgericht, Harvard Dental School. Lucy Hobbs Taylor was de eerste vrouw die een tandheelkundig diploma behaalde. In de jaren 1880 werd tube tandpasta gemaakt die de oorspronkelijke vormen van poeder of vloeibare tandpasta verving. Nieuwe tandartspraktijken, zoals de nationale vereniging van tandheelkundige examinatoren, werden opgericht om normen en uniformiteit tussen tandartsen vast te stellen. In 1887 werd het eerste tandlaboratorium opgericht; tandheelkundige laborites worden gebruikt om kunstgebitten en kronen te maken die specifiek zijn voor elke patiënt.

Taken tandartsen

Door hun algemene opleiding kan een erkende tandarts de meeste tandheelkundige behandelingen uitvoeren, zoals professionele tandenreiniging, restauratieve (tandheelkundige restauraties, kronen, bruggen), orthodontie (beugels), prosthodontische (kunstgebitten, kroon / brug), endodontische (wortelkanaalbehandeling) ) therapie, parodontale (tandvlees) therapie en kaakchirurgie (extractie van tanden), evenals het uitvoeren van onderzoeken, het nemen van röntgenfoto’s (röntgenfoto’s) en de diagnose. Bovendien kunnen tandartsen zich verder bezighouden met kaakchirurgische ingrepen, zoals plaatsing van een tandheelkundig implantaat. Verdere opleiding en kwalificaties zijn normaal gesproken vereist voor tandartsen die een tandheelkundige implantaatbehandeling willen ondergaan. Tandartsen kunnen ook medicijnen voorschrijven, zoals antibiotica, fluoriden, pijnstillers, lokale anesthetica, sedativa / hypnotica en andere medicijnen die dienen voor de behandeling van de verschillende aandoeningen die zich voordoen in de mondholte.  Tandartsen moeten aanvullende kwalificaties of training volgen om meer complexe procedures uit te voeren, zoals algemene anesthesie, orale en maxillofaciale chirurgie en implantaten. Hoewel veel orale ziekten uniek en zelflimiterend zijn, kunnen slechte aandoeningen in de mondholte leiden tot een slechte algemene gezondheid en omgekeerd. Condities in de mondholte kunnen wijzen op systemische ziekten zoals osteoporose, diabetes, AIDS en verschillende bloedziekten.