Spaceshuttle Challenger

Spaceshuttle ook wel ruimteveer genoemd is een ruimtevaartuig dat geschikt is voor hergebruik. Ze hebben twee manieren van opstijgen: op eigen kracht of doormiddel van een draagraket. Het is een ruimtevaartuig bedoeld voor transport dat vertrekt vanuit de aarde en de ruimte in gaat en andersom. Het vervoert bemanning en voorwerpen. In totaal zijn er 8 van de zogeheten spaceshuttles gebouwd.

Test item

De challenger, de tweede spaceshuttle ooit die de lucht in is gegaan. 4 april in 1983 was de aftrapper van de spaceshuttle, het was het eerste moment dat hij de lucht in ging. In eerste instantie was de Challenger alleen maar een testobject, daar werd hij ook voor gebouwd. Vanwege het spaceshuttleproject dat de NASA had lopen, vonden ze het uiteindelijk geen goed plan om die van 1 spaceshuttle af te laten hangen, namelijk de eerste spaceshuttle, Columbia. Dus maakte ze de Challenger een ruimtewaardig ruimteveer. De challenger heeft in totaal 10 ritten gemaakt. Het was een spaceshuttle met de capaciteit meer dan 7 personen te vervoeren. Dat is echter maar 1 keer gebeurd, dat was tijdens de 9e vlucht van de challenger .

Draagraket

De Challenger is gelanceerd met een draagraket met de naam Solid Rocket Booster. Het is er een die spaceshuttles voorziet van lanceren in de first van de lancering. Helaas was dit de raket die ervoor zorgde dat de spaceshuttle, de Challenger, een snelle verbranding ondervond tijdens zijn 10e en laatste vlucht. Er zijn aspecten geweest die hebben geleid tot overbelasting waardoor hij niet meer naar behoren kon functioneren, net na lancering.

Ongeluk

De tiende missie van de Challenger was helaas geen succes, hij steeg op maar is nooit meer geland. Een minuut en 13 seconden na de lancering van de Challenger, viel de spaceshuttle uit een. Net na lancering was er al te zien dat er gassen lekten uit de spaceshuttle. De challenger bereikte na een kleine minuut al de snelheid van 300 km/h. De brandstof die alumium bevatte, hoorde ervoor te zorgen dat dat de scheur dichtte. Na het bereiken van een hoge snelheid, lekten de gassen en brandstoffen nog meer en kwamen uiteindelijk in de scheur terecht, die zodoende groter werd. Ook een defecte o-ring was niet opgewassen tegen een temperatuur van 2°C. Dat zorgde ervoor dat het onderste deel van de rest van de stuwraket werd gescheiden. De bemanning van 7 leden, zijn allemaal omgekomen. Voor hun is er een Amerikaanse staatsbegrafenis geweest, nadat ze na enkele maanden na het ongeluk, in de Atlantische zijn gevonden.

Onderzoek

De beelden van de ramp werden enkele momenten na de gebeurtenis uitgezonden, waardoor mensen dachten dat ze het ongeluk live meemaakten. Het onderzoek ervan kreeg de naam Rogers Commission. Het was een erg uitgebreid onderzoek geleid door de speciale Onderzoekscommissie van Amerika. Daaronder viel het grondig onderzoeken van de Solid Rocket Boosters, de overblijfselen dan. De camerabeelden van de ramp werden nauwkeurig onderzocht en de geringe getuigen werden verhoord. Na 9 maanden werden de resultaten van het onderzoek uitgebracht en voorgelegd aan de destijds Amerikaanse president Ronald Reagan. Hij heeft uiteindelijk het besluit gemaakt om geen commerciële satellieten de ruimte in te sturen, dat in het jaar 1986.