Soorten sprinkhanen

Als de zomer ten einde komt rond augustus en september zijn de bekende groene sabelsprinkhanen volwassen. In deze periodes laten de mannetjes hun knerpende en ratelende zang horen vanuit verschillende bosjes en struiken. Dit geluid bestempeld ook wel de nazomer.

Het is een mooie verschijning om de grote sabelsprinkhaan te zien. Zonder de grote vleugels kan deze sprinkhaan al snel 3 centimeter lang worden en als je hier de vleugels bij rekent soms wel twee keer zo lang. De vleugels van deze sprinkhaan kunnen twee keer zolang worden als het lichaam zelf. Deze sprinkhaan is een echte alleseter. Als de sabelsprinkhaan volwassen is vind deze het niet erg om ook eens andere insecten te eten. Hij heeft erg sterke kaken en een beet kan best pijnlijk zijn. De naam van deze sprinkhaan verwijst dan ook naar de eilegboor van de vrouwtjes sprinkhanen, deze steekt uit het achterlijf en lijkt ook wel op een soortzwaard. Dit is even lang als het achterlijf.

Het zogenaamde striduleren, het geluid maken van de sprinkhaan. Het geluid wordt gemaakt door het over elkaar wrijven van de voorvleugels. Dit doen de mannetjes sprinkhanen om de vrouwtjes te versieren. De vrouwtjes lopen richting het geluid van de mannetjes sprinkhaan. Vrouwtjes springhanen maken geen geluid maar je kunt ze vaak vinden in de buurt van de mannetjes sprinkhanen. Als je een sprinkhaan wilt vinden kun je het beste kijken in struiken of kruiden. Vaak zitten ze dan ook op een halve meter hoogte. Andere goede plekken voor deze dieren zijn wegbermen en bosranden. Je kunt ze hier vinden op bladeren of op de takken. Als je dichtbij komt zullen ze geen geluid meer maken. Kom je te dicht in de buurt dan zullen ze zich naar beneden laten vallen. Het is dus wel aan te raden om voorzichtig te zoeken.

Als het vrouwtje eitjes legt doen ze dit in de grond maar zelden ook in de schors. De jonge sprinkhanen komen in uit de eitjes rond het voorjaar. De jonkies zal je vaak zien op bloemen, hier eten zij van het stuifmeel en bladeren. Ze zijn felgroen en hebben vaak zwart bestippelde poten.

Tips voor foto’s

Deze sprinkhaan soort is moeilijk te vinden in de natuur. De mannetjes zijn het makkelijkst te vinden, want zij maken geluid als ze gaan zingen. De mannetjes beginnen meestal pas te zingen rond de middag als het licht hard is. Je kunt dan het lijf en vleugels zien glimmen door de zon. Dit ziet er erg mooi uit.

Als de zon boven de wolken schijnt en het licht minder fel is dan glimt het lijf niet zo heel erg. Maar zo kun je wel mooi de adertjes in de vleugels zien.

Wat je vaak niet ziet is dat het vrouwtje het mannetje ontmoet. Als je dit ziet gebeuren is het wel iets bijzonders. Je kunt dan duidelijk zien dat het mannetje en vrouwtje voor het eerst kennis maken. Hierna is het de bedoeling dat het mannetje het vrouwtje verleid te paren.