Dolfijnen

een van de getande walvissen behorende tot de zoogdierfamilie Delphinidae (oceanische dolfijnen) evenals de families Platanistidae en Iniidae, de twee die de rivierdolfijnen bevatten. Van de bijna 40 soorten dolfijnen in de Delphinidae, worden er 6 algemeen walvissen genoemd, waaronder de orka en de grienden. De naam dolfijn wordt ook toegepast op leden van het vissoort Coryphaena (familie Coryphaenidae).

De meeste dolfijnen zijn klein, met een lengte van minder dan 3 meter en hebben spilvormige lichamen, snavelachtige snuiten (rostra’s) en eenvoudige naaldachtige tanden. Sommige van deze walvisachtigen worden af en toe bruinvis genoemd, maar wetenschappers geven er de voorkeur aan om deze term te gebruiken als de algemene naam voor de zes soorten in de familie Phocoenidae, die allemaal verschillen van dolfijnen door het hebben van stompe snuiten en speerdikke tanden.

Dolfijnen worden in de volksmond opgemerkt vanwege hun gratie, intelligentie, speelsheid en vriendelijkheid voor mensen. De meest algemeen erkende soorten zijn de gewone en tuimelaars (Delphinus delphis en Tursiops truncatus, respectievelijk). De tuimelaar, gekenmerkt door een “ingebouwde lach” gevormd door de kromming van zijn mond, is een bekend verschijnsel in oceanaria geworden. Het is ook het onderwerp van wetenschappelijke studies geworden vanwege de intelligentie en het vermogen om te communiceren door een reeks geluiden en ultrasone pulsen te gebruiken. Het past zich beter aan aan gevangenschap dan de gewone dolfijn, die timide is. Bovendien heeft de tuimelaar het langste sociale geheugen van een niet-menselijke soort; verschillende leden van de soort waren in staat om de unieke fluitjes te herkennen van individuele dolfijnen die ze ooit associeerden met ten minste 20 jaar nadat ze van hen waren gescheiden. Tuimelaars hebben het vermogen aangetoond om hun reflecties in verschillende experimenten te herkennen, wat duidt op een mate van zelfbewustzijn. Dat vermogen is alleen waargenomen bij hogere primaten en enkele andere diersoorten.

Geschiedenis

Dolfijnen kunnen in zoet of zout water leven. Verdeeld in mariene milieus wereldwijd, variëren ze van equatoriaal tot subpolair water en zijn ze ook te vinden in veel grote riviersystemen. De gewone en tuimelaars worden wijd verspreid in warme en gematigde zeeën. Het zijn snelle zwemmers, de bottlenose kan snelheden bereiken van bijna 30 km / u (18,5 mph) in korte uitbarstingen en gewone dolfijnen zijn zelfs sneller. Een aantal soorten wordt aangetrokken door bewegende schepen en vergezelt ze vaak, terwijl ze langszij springen en soms de golven berijden die door de boeg van de schepen worden gecreëerd. Sommige kustsoorten oceanische dolfijnen brengen aanzienlijke hoeveelheden tijd door in zoet water. De meeste rivierdolfijnen leven in zoet water dat enkele duizenden kilometers van de zee kan liggen, hoewel sommigen hun leven doorbrengen in kustwateren. Dolfijnen zijn sociaal en verzamelen zich in scholen van vijf tot enkele duizenden. Allen zijn vleesetende, voedende op vis, inktvis en andere ongewervelde dieren.

Populair

Informatie over huidige populatieniveaus en trends blijft voor veel dolfijnsoorten ongrijpbaar. Hoewel tuimelaars het minst bezorgd zijn, zijn volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) verschillende dolfijnen met uitsterven bedreigd. Dolfijnensoorten die de IUCN als kwetsbaar of bijna bedreigd beschouwt, zijn de Indo-Pacific gebochelde dolfijn (Sousa chinensis), de Irrawaddy-dolfijn (Orcaella brevirostris) en de Australische snubfin-dolfijn (O. heinsohni). De meest kwetsbare dolfijnen zijn de Ganges-rivierdolfijn (Platanista-gangetica) en de Indus-rivierdolfijn (P. minor), die als bedreigde soorten zijn geclassificeerd, en de Atlantische gebochelde dolfijn (Sousa teuszii), die als ernstig bedreigd is geclassificeerd.